Hep filmlerde, kitaplarda anlatılıyor ama ben öyle karnımda kelebekler uçuyor gibi hissetmiyorum. Tam tersi inanılmaz telaşlanıyor, asla söylemeyeceğim şeyler söylüyor ve kesin salak gibi görünüyorum. Heyecan değil, bildiğin telaş, stres…
Hep onu görmek, etrafında olmak istiyorum ama yanına gidince sanki kukla gibi elimi, ayağımı nereye koyacağımı bilemeyip düşüyorum, bir şeylere çarpıyorum.
Aşk buysa, kesin platonik olacak. 🙁
Aşk ne ki?
Bence aşk bu olabilir. Ama platonik olmaya da bilir 🙂 Belki senin bu davranışların onun da dikkatini çekiyordur ve tatlı şapşallıklar olarak görüyordur
Herkes için aşk başka bence. Ben de bir anda saldırganlaşan, çok sinirli bir insana dönüşüyordum, normalde sakin bir insan olmama rağmen… İlişkimiz başladığında, böyle bir insan olduğunu bilseydim daha erken açılırdım demişti.
Aşk herkes için farklı yaşanıyor sanırım. Benim de elim ayağım boşalıyor, saçmalıyorum ama bir yandan da sanki hiç ilgilenmiyormuşum gibi davranmam gerektiğini düşünüyorum, sonra daha çok saçmalıyorum ve bu döngü devam ediyor…